|
Έκρηξη - Κεραυνός Ωραιοκάστρου: 3-1
Μετά την αναβολή του σαββατιάτικου ποδοσφαιρικού αγώνα λόγω των «ισχυρότατων χιονοπτώσεων της τελευταίας δεκαετίας», η δίψα για Προο ήταν μεγάλη και διάχυτη στον κόσμο της ομάδας. Με την ανυπομονησία εγγυημένη και την όρεξη να «ξεχειλίζει» από νωρίς το απόγευμα, τα κορίτσια του βόλλεϊ φρόντισαν να ανοίξουν φαντασμαγορικά την ημέρα. Ο παλμός της κερκίδας αλληλεπιδρούσε αρμονικά με τις κινήσεις τους και το όνειρο της πρώτης νίκης της φετινής χρονιάς έμοιαζε να είναι πιο αληθινό από ποτέ. Το πρώτο σετ κερδίθηκε με σχετική δυσκολία, τα χαμόγελα ανακούφισης και χαράς μεγάλωσαν κι όσο περνούσε η ώρα τόσο φαινόταν πως είχε φτάσει πλέον η «στιγμή» τους. Δεύτερο σετ στη σειρά, μπύρες να ανοίγουν και να καταναλώνονται άφθονα και το πανηγυρικό κλίμα όλο και να φουντώνει στην κερκίδα και στον αγωνιστικό χώρο. Μια μικρή «παύση» ενός χαμένου σετ δεν ήταν αρκετή να ανακόψει τον ρυθμό των κοριτσιών μας. Το τελικό 3 – 1 ήταν θέμα χρόνου. Η Αλεξάνδρα μοίραζε, η Χρύσα, η Βενετία, η Κλεονίκη και η Ζωή κάρφωναν, η Κατερίνα έμοιαζε ανίκητη στην άμυνα και όλα τα κορίτσια – να με συγχωρέσουν όσες δεν ανέφερα, με συνεπήρε το πάθος! - χάρισαν στον κόσμο της ομάδας ένα πολύ όμορφο απόγευμα που θα θυμόμαστε για καιρό (μέχρι το επόμενο!  )! Η μέρα, όμως, δεν είχε τελειώσει και μας έκλεινε πονηρά το μάτι για τη συνέχεια που θα ακολουθούσε…
Για τη συνέχεια πατήστε στο περισσότερα...
Έκρηξη - Εκπ. Φρυγανιώτη :69-66
Μέχρι να ετοιμαστεί το Προοδευτικό κομβόι μας και να αναχωρήσει για το 25ο, είχε ήδη ξεκινήσει ο αγώνας μπάσκετ των αγοριών μας. Η αποστολή εξ αρχής είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Παίζαμε με την ομάδα που είχε 16 νίκες και μόλις μία ήττα στο φετινό πρωτάθλημα. Η ταχύτητα που αναπτύχθηκε στην ανηφόρα προς το γήπεδο σε συνάρτηση με τις μπύρες που καταναλώθηκαν και τα παραπανήσια «κάλλη» του γράφοντος δεν ξεπερνούσε τα 3 χλμ/ώρα. Αποτέλεσμα αυτού η αργοπορημένη άφιξη και το χαμένο πρώτο δεκάλεπτο. Ο αγαπημένος μου Άγγελος, βέβαια, μου «σφύριξε» πως ξεκίνησε νωθρά η Προο μας (0-15), αλλά συνήλθε γρήγορα και παρέμενε ανταγωνιστικότατη έως ότου φτάσει κι η αφεντιά μου στο γήπεδο. Πότε κοντά, πότε μακριά από το σκορ, τα αγόρια μας προσπαθούσαν με μεγάλη συγκέντρωση στην άμυνα και περίσσιο πάθος στα μαρκαρίσματα να αναχαιτίσουν τα πολλά – ομολογουμένως – «ατού» της αντίπαλης ομάδας. Ο κόσμος στην κερκίδα έδινε ιδανική ώθηση (γκουχ γκουχ) προς αυτήν την κατεύθυνση, μα κάποια λάθη στις επιθέσεις μας λόγω άγχους έδιναν μια – μικρή – διαφορά ασφάλειας στους άλλους κι ανασφάλειας σε εμάς… Ώσπου ήρθε το τελευταίο δεκάλεπτο και η στιγμή να «μιλήσει» η καρδιά και η στόφα της Προο… Με έναν Γιάννη ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟ σε άμυνα κι επίθεση, με έναν Κώστα Τσ. να φροντίσει τη διατήρηση του πιο «cold blood» της φετινής αγωνιστικής περιόδου, με έναν Λεώ «πάνω απ’όλους» τους αντιπάλους σε μπόι και καρδιά… Με τα πρώτα «βιολιά» Βαγγέλη Μπ. Και Λιάκο να συντονίζουν μαεστρικά την υπερπροσπάθεια, με τους «Διόσκουρους» Μπίλη – Άγγελο να μεταδίδουν την περισσή ενέργειά τους σε όλους… Με τον Κώστα Α. να παραδίδει μαθήματα αμυντικής «βεντούζας» στους αντιπάλους, τους Δημήτρη Ν. και Μόδε να δίνουν τις απαραίτητες «πινελιές» και το προπονητικό team του Χρήστου και του Στέλιου σε ρόλο μαέστρων, το masterpiece του 69 – 66 υπέρ μας ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκε μπρος στα μάτια μας μετά το τελευταίο σφύριγμα των διαιτητών και τις τρεις εύστοχες βολές του Ηλία!
Ένα απόγευμα, λοιπόν, που ξεκίνησε ιδανικά δε θα μπορούσε να κλείσει με διαφορετικό τρόπο! Η ευτυχία κυριάρχησε στις καρδιές όλων όσων ήμασταν χθες εκεί! Και η «πηγή» αυτής της ευτυχίας δεν ήταν μόνο οι νίκες των αγωνιστικών μας τμημάτων ∙ ήταν και η ομοψυχία, το πάθος και η ομαδικότητα που εκφράστηκαν, από κερκίδα και παίχτες, σε όλη τη διάρκεια αυτής της τόσο όμορφης ημέρας! Και τώρα…; ΠΑΜΕ ΓΙ’ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΚΡΗΞΑΡΑ ΜΟΥ!!!
|
