|
Ο πειρασμός να αγνοήσεις το ραντεβού με την μόνιμη πηγή ευεξίας ήταν μεγάλος. Βλέπεις το προηγούμενο βράδυ όλη η πόλη είχε μαζευτεί στο στέκι για μονοθεματική συνέλευση, τα συμπεράσματα της οποίας παραμένουν σε πρωτόλεια μορφή και θα αποτελέσουν κεντρικό άξονα εισήγησης σε μελλοντική εκδήλωση (έκρ)πληξη. Ωστόσο, τα σμήνη της μπερδεμένης αθλητικής προσέγγισης ήταν και πάλι εκεί, για τον τελευταίο χορό. Στο ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωινό, οι νεκροζώντανες απογοητεύσεις δηλώσαν όλες παρούσες, εν είδει κακόγουστου reunion. Στην τελευταία φετινή παράσταση της ναυαρχίδας του συλλόγου, το διαμάντι του αλκοολισμού και του αντιπολιτισμού, η πυξίδα που μονίμως δείχνει το ψυγείο, η ποδοσφαιρική ομάδα με τα τρύπια σορτσάκια παρατάχθηκε για να κάνει θρύψαλα και τα τελευταία δεσμά της με τη λογική και την ενσυναίσθηση.
Για κάποιες εξ ημών υπήρχε ένας κόμπος στον λαιμό, ένεκα της ιδιαίτερης συγκυρίας. Όσο και αν κάποιες δεν το πιστεύαν, ήρθε η στιγμή που σύσσωμος ο κόσμος του ποδοσφαίρου αποχαιρέτισε τον skier της καρδιάς μας, τον άνθρωπο που, κόντρα σε κάθε προγνωστικό, κατάφερε να χαμογελάσει. Το μεγαλείο του κοινωνικού μας έργου τελειωμό δεν έχει. Η ιδιαίτερη αυτή στιγμή συνοδεύτηκε από τον αποχαιρετισμό μιας φάσης του καπιταλισμού πιο αγνής, αυτής του ορθόδοξου american dream, που θωράκισε τον πρωταγωνιστή της ημέρας με την πίστη ότι όλα είναι δυνατά αρκεί να το πιστέψεις, γκρεμίζοντας τα όνειρα μας για άνοδο και καταστρέφοντας καθετί που μας έκανε να αγαπήσουμε το ποδόσφαιρο. Γνήσιο τέκνο των πασοκικών 80ies, κατόρθωσε να αποχωρήσει αρτιμελής και με την αίσθηση ότι το καταστροφικό του έργο έχει ολοκληρωθεί, υποθηκεύοντας ανεπανόρθωτα το μέλλον των επερχόμενων προοδευτικών γενεών· και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε. Κόντρα στις επιθυμίες μας η όμορφη αυτή συγκυρία αμαυρώθηκε από μια ισχνή φωνασκούσα μειοψηφία που ενώ απομονώθηκε γρήγορα, εν τούτοις κέρδισε τις πρόσκαιρες εντυπώσεις.
Ο ίδιος ο αγώνας είχε όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά που έχουν απομακρύνει την ομάδα από κάθε ποδοσφαιρική και μη σύμβαση, ανυψώνοντας την στους αιθέρες του μεταφυσικού. Ο αδιαπραγμάτευτος και ασυμβίβαστος αγώνας μας ενάντια στην καταπιεστική λογική καρποφόρησε εξωτικά φρούτα που ικανοποιήσαν και τον πιο απαιτητικό νεκροζώντανο: πίσω στο σκορ από γκολ που θύμισε τα πιο παθιασμένα αργεντίνικα τανγκό. Χαμένη ευκαιρία γροθιά στο κατεστημένο. Ισοφάριση που προήλθε από μαγικό συνδυασμό παικτών, τα αποτελέσματα των αιματολογικών τους εξετάσεων ήδη κρίθηκαν από μετριοπαθείς νομικούς κύκλους αντισυνταγματικά, από πιο αυστηρούς, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ντουέτο γκολ από τον αντίπαλο, γλαφυρή αναπαράσταση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αλλαγές που ενισχύουν την αίσθηση ματαιότητας και πληγώνουν το κύρος της ομάδας. Ωστόσο, η κορύφωση δεν ήταν άλλη από το πέναλτι-εφεύρεση, όπου και ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας συνειδητοποίησε πως το έργο μας για το γκρέμισμα κάθε φυλακής δεν σταματάει ποτέ και πουθενά, όσο κι αν ο φόρος επιτηδεύματος είναι υψηλός και τα καλύτερα μας παιδιά χάσκουν με το στόμα στραβό από τα εγκεφαλικά και το φτηνό αλκοόλ.
Πικρό αντίο λοιπόν και για φέτος, μια χρονιά που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο βιβλίο της ιστορίας μας ως μια ακόμη χαμένη ευκαιρία επανένταξης. Δεν πειράζει, του χρόνου πάλι όταν θα φύγουν τα χελιδόνια.
|
