Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας

Σάββατο. 26 Σεπτέμβρη. Έτος 2009 και ώρα 6.30. Γήπεδο Αγ.Παύλου.

Δόξα Αγίου Φανουρίου - Προοδευτική Τούμπας : 2-3

 

Ότι και να πει  κανείς για την πρεμιέρα είναι  λίγο.

Να μείνεις  στον λαό; Τους τόσους υπέροχους Προοδευτικάριους και Προοδευτικάριες

(και αρκετούς Θυελλίτες από πιο  πριν) που δεν σταμάτησαν λεπτό

να τραγουδάνε; Τους παίχτες της ομάδας που μας ταξίδεψαν με τα

μαγικά τους και τους τόνους μπάλας που κουβάλησαν μέσα στο γήπεδο;

Να μείνει κανείς μόνο στους 3 βαθμούς που κατακτήσαμε σε αυτή τη

πρεμιέρα; Είναι σίγουρα άδικο. Πολύ δύσκολο να περιγραφεί σε ένα

ρεπορτάζ αυτή η μέρα, που ενσάρκωσε προσπάθεια ενάμισι χρόνου,

κόπο, ιδρώτα, επιμονή, χαρτούρα και άπειρο τρέξιμο.

Τελικά, όταν βλέπεις  έντεκα υπέροχους παίχτες με τις  μαύρες τους

στολές και τη μωβ  ρίγα να πατάνε το χορτάρι και να παρατάσσονται

για τον πρώτο  αγώνα της χρονιάς, της νεότερης ιστορίας της ομάδος,

της ζωής τους, των ονείρων μας, εκεί λες «τα καταφέραμε μάγκες».

Για λίγες στιγμές, πριν το σφύριγμα της έναρξης, δεν σε νοιάζει

τι θα γίνει εντός αγωνιστικού χώρου, εκτός κι αν είσαι εσύ που πατάς το

χορτάρι σε αυτό το Ιστορικό ματς. Σε ενδιαφέρει μόνο ότι το όνειρο τ

ο απατηλό έγινε πραγματικότητα.

Αυτά όλα μέχρι  το σφύριγμα.

Μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους.

Αν είσαι στο  χορτάρι και είσαι-εκ των πραγμάτων-παιχταράς, τα δίνεις

όλα για την ομάδα, τους φιλάθλους αλλά και για τον ίδιο σου τον εαυτό.

Επιστρατεύεις όλη σου την τέχνη, την μαγεία και την αποφασιστικότητα

για να πάρεις το παιχνίδι αλλά και για να προσφέρεις το θέαμα που μπορείς.

Και ξέρεις ότι μπορείς.

 

Αν είσαι στην κερκίδα, ξελαρυγγιάζεσαι να φωνάζεις, δεν σε νοιάζει αν θα

έχεις φωνή την άλλη μέρα, όπως δεν σε νοιάζει και αν οι αποφάσεις του

διαιτητή που πάνε κόντρα στην ομάδα είναι σωστές ή όχι. Απλά

χαίρεσαι μαζί τον υπόλοιπο κόσμο το παιχνίδι και βοηθάς όσο μπορείς την

ομάδα, με τον δικό σου, ξεχωριστό, αυτό-οργανωμένο, εκρηκτικό σου τρόπο.

 

Αν είσαι στο  πάγκο και σε λένε Στέργιο, ξεπερνάς την αγωνία που σε έχει

φάει μέρες  τώρα για το πώς θα πάει το σχήμα, αν θα καλυφθούν οι

γραμμές, αν θα παίξουν  σωστά τα παιδιά. Είσαι εκεί για  να κατευθύνεις

την ομάδα και αυτό κάνεις.

Αν είσαι στον πάγκο, δίπλα στον Στέργιο, και είσαι  αναπληρωματικός,

πέρα από το ότι  σκέφτεσαι κάθε λεπτό να ορμίσεις μέσα στον αγώνα,

σε έχει φάει η αγωνία για το αν θα παίξεις, πώς μπορείς  να μπεις και να

βοηθήσεις την  ομάδα.

 

Τέλος, αν είσαι  Πρόεδρας, αντιπρόεδρας, έφορας κλπ, έχεις  διπλή αγωνία.

Πως θα πάει η ομάδα, θα κερδίσει; Και τι γίνεται τώρα, γιατί αυτός ο

τύπος χαιρετά  φασιστικά την κερκίδα; Πως θα αντιδράσουν οι δικοί μας;

Θα φάμε καμιά ποινή από την πρώτη  αγωνιστική;

 

Τόσο κείμενο  έγραψα και ακόμη για τον αγώνα  τίποτα δεν είπα.

 

3-2 αντί για  5-0 όπως θα έγραφαν και τα  πρωτοσέλιδα των αθλητικών 

εφημερίδων.

 

Πολύ γρήγορα  η ομάδα προηγήθηκε με 2-0 και έδειξε ότι θα καθαρίσει τον

αγώνα.

Το 1-0 ο Ζλάταν(ποιος άλλος!!!) ύστερα από προσπάθεια και σουτ του

Τίμου, που έδιωξε όπως-όπως ο αντίπαλος γκολκίπερ,  ήρθε και σκόραρε

στο ριμπάουντ.

Το 2-0 ήρθε σχετικά  πολύ γρήγορα, όταν από σουτ φάουλ  του Τίμου

στο δοκάρι, ο Beckenbauer της ομάδος ήρθε και σκόραρε σε κενή εστία.

 

Αυτό ήταν και  το σκορ του ημιχρόνου.

 

Ο Αϊ-Φανούρης μπήκε  δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο για  να μειώσει. Το

κατάφερε νωρίς, όταν έπειτα από εκτέλεση φάουλ και απανωτά

σπρωξίματα μέσα στην περιοχή, ο αρχηγός  Γκέλας βρήκε τη μπάλα με

το κεφάλι στην προσπάθειά του να διώξει και σκόραρε δυστυχώς εις

βάρος της Προο. Η ομάδα έπεσε λίγο μετά από ενα πάρα πολύ καλό πρώτο

μέρος. Παρόλα αυτά η ομάδα άρχισε να χάνει τις ευκαιρίες με

το τσουβάλι ενώ ο αντίπαλος τερματοφύλακας, παρά τα γκολ που δέχτηκε,

ήταν ηρωικός, αποσοβώντας άλλα τόσα και παραπάνω.

 

Τελικά το 3-1 ήταν γραφτό να γίνει από τον Τίμο, που το κυνηγούσε

είναι η αλήθεια  πολλή ώρα, μετά από πάσα του Σερέτη, ο οποίος είχε

περάσει αλλαγή στη θέση του Ζλάταν.

 

Το 3-2 είχε εντελώς  τυπικό χαρακτήρα, αφού η ομάδα μας

απέδειξε ότι σ’ αυτόν τον αγώνα  μόνο από δικό της λάθος μπορούσε να

δεχτεί γκολ, έτσι, μετά από μια  στραβοκλοτσιά του σταθερού

μέχρι  τότε Πάνου στα γκολπόστ, ο αντίπαλος  επιθετικός κατάφερε το

τελικό 3-2. ή αν θέλετε 2-3 μιας και ήταν διπλό.

 

Και τι  διπλό! Διπλάρα!

 

Η Προοδευτική  τώρα δείχνει τα δόντια της. Και θα τα δείχνει σε όλους

όσους πάνε να την σταματήσουν μέχρι το τέλος  της χρονιάς. Αντιπάλους,

διαιτητές, επόπτες, παράγοντες…

 

Είμαστε εδώ.

 

Και θα μείνουμε.