Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας

Προοδευτική-Φοίνικας 1-1

Επαληθεύτηκε  κι αυτή την Κυριακή στη Θέρμη  ο άτυπος κανόνας που θέλει  τα τοπικά ντέρμπι αυτής της χώρας (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ-Άρης, Προοδευτική-Φοίνικας…) να κινούνται σε μέτρια ποιοτικά επίπεδα.

Η σοβαρότητα και  η σημασία του αγώνα φάνηκε να επηρεάζει την Εκρηξάρα περισσότερο από τον Φοίνικα, καθώς ο δεύτερος είχε έρθει αποφασισμένος να παίξει απλά το παιχνίδι του και ότι κάτσει: Κλωτσιές, κόντρες, γιόμες και πολλά φάουλ ήταν τα συστατικά του παιχνιδιού του γείτονά μας, ο οποίος δεν άφησε την Προοδευτική να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό και να παίξει παραγωγικό ποδόσφαιρο.

Αυτό το γεγονός  βέβαια δεν πτόησε την κερκίδα  μας, η οποία ήταν ίσως η δεύτερη  μεγαλύτερη, μετά την Πρεμιέρα με τον  Φανούρη: 100-150 άτομα, μπόλικα πανό, μπόλικοι αλκοολικοί, καπνογόνα απροσδιορίστου χρώματος που έκαναν τη δουλειά τους με το παραπάνω απ’ ότι φάνηκε(Στάμο, γιατί ήταν πορτοκαλί;). Η φιλαρμονική 0ρχήστρα της Έκρηξης εμπλουτίσθηκε με πνευστό, μόνο που ο οργανοπαίχτης μας βγήκε λίγο μπάλκαν-τζαζ, ενώ κατά την διαδρομή με το πούλμαν, ο πρόεδρας είχε ανοιχτή συνομιλία με Εξάρχεια και τον αγαπημένο μας Αστέρα, ακούσαμε τον κύριο Παππά να μας λέει πως «στην καρδιά του έγινε Έκρηξη», ενώ υπήρξε και μια ενδιαφέρουσα σύγκριση της Προο με τον αείμνηστο Στράτο Διονυσίου.

Και τα λέω όλα  αυτά για να δικαιολογήσω την όρεξη  της κερκίδας καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, παρά το μέτριο θέαμα.

Μέσα στις τέσσερις γραμμές τώρα, το μέτριο πρώτο ημίχρονο χρωματίστηκε κάπως από μια-δυο  κλασικές ευκαιρίες του Φοίνικα. Ο Πάνος όμως έδειξε πραγματικά πόσο μεγάλος τερματοφύλακας είναι και κράτησε την εστία του ανέπαφη.

Κι ενώ λέγαμε πως ο αγώνας πάει για Χ ημίχρονο, 1 τελικό και μουρμουρίζαμε για το πότε επιτέλους θα δοθεί ο Τίμος δανικός και για το αν θα πάει στην Λακκιά ή στην Α.Ε. Ποντίων, ο σύγχρονος αυτός Τζώρτζ Μπέστ μας διέψευσε όλους και σκόραρε μια καταπληκτική κεφαλιά μετά από εκτέλεση κόρνερ. «Τους αγαπάω όλους» δήλωνε μετά τον αγώνα σε σχετική μας ερώτηση περί των όσων γράφονταν και ακούγονταν για το πρόσωπό του από τους οπαδούς και τα μίντια.

Το δεύτερο  μέρος βρήκε την Προο πολύ ανεβασμένη, να δημιουργεί αρκετές ευκαιρίες, αλλά να είναι απρόσεχτη στην τελική προσπάθεια. Ο Τίμος έχασε την πολύ κλασική  ευκαιρία να κάνει τα τέρματα του  δύο και να αυξήσει το κέρασμα από την κερκίδα σε σφηνάκια, ο Ζλάταν προσπαθούσε κι αυτός αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Κάπου προς τα μέσα του ημιχρόνου ο Στέργιος είπε να κρατήσει το αποτέλεσμα, αφού κατάλαβε πως δεύτερο γκολ δεν μπαίνει  και πέρασε στον αγώνα τον Κακό αντί για τον Ζλάταν, ενώ την επανεμφάνιση του μετά από έναν ολόκληρο σχεδόν γύρο έκανε και ο Σάββας στα χαφ, που κράτησε μπάλα και μοίρασε παιχνίδι άψογα.

Παρ’ όλα  αυτά, το γκολ το τρως εκεί που δεν  το περιμένεις. Με όλο τον Φοίνικα  πίσω και μόνο δυο ξεχασμένα φορ  μπροστά, μια αντεπίθεση, μια λάθος συνεννόηση της άμυνας με το τέρμα, κάποιος κάτι φώναξε και χάθηκε η ηρεμία στα μετόπισθεν και το 1-1 ήταν γεγονός, περίπου 15-20 λεπτά πριν το τέλος.

Από κει και  πέρα, η ομάδα προσπάθησε για το δεύτερο γκολ, αλλά οι αντίπαλοι  έπαιζαν πλέον με 5 και 6 παίχτες πίσω. Ακόμη και ο… αγαπημένος παίχτης της κερκίδας μας με την φανέλα Νο9 είχε γυρίσει πίσω να εφαρμόσει το αγαπημένο σύστημα του αντίπαλου προπονητή, το κατενάτσιο, το οποίο μάλιστα το είχε πάει και ένα βήμα παραπέρα.

Τι να πεις…  και η ισοπαλία μέσα στο πρόγραμμα είναι. Σημασία έχει ότι είμεθα Πρωταθλητές Χειμώνα. Πάμε για την άνοδο και την Κούπα.

Τα Πάντα όλα. Τα Κοάλα τίποτα. Αυτά….