Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας

 Μέρες σαν το Σάββατο που πέρασε μένουν για πάντα στην μνήμη. Δεν είναι κάθε μέρα που ζει κάποιος την γέννηση και τον πρώτο  αγώνα μιας νέας ποδοσφαιρικής ομάδας. Όταν δε, αυτή η ομάδα είναι γέννημα θρέμμα των ονείρων μας και των αναγκών μας σχετικά με το πώς θα έπρεπε να είναι το αγαπημένο μας άθλημα, τότε πώς διάολο να μπορέσεις να ξεχάσεις αυτή την ημέρα; Προοδευτική, Liberta, ΑΠΟ, Απείθαρχος… Μια ιστορία που μυρίζομαι πως τώρα μόλις ξεκινά!

Για να διαβάσεις τη συνέχεια πατάς στο περισσότερα...

 Οι αγγουροξυπνημένοι (κατά το «και το Σάββατο είσαι μούρη») Προοδευτικάριοι μαζευτήκαμε στο Πολυτεχνείο –οι περισσότεροι- κατά τις 11.30, χωριστήκαμε στα οχήματα και βγήκαμε στον δρόμο για ένα από τα πιο σημαντικά ματς στην Ιστορία μας.
Μετά από 3 ωρίτσες ταξίδι, φτάσαμε στα Γιάννενα, στο γήπεδο του Βελισαρίου, στην περιοχή των σεισμόπληκτων. Εκεί ήταν ήδη παρόντες τα νέα μέλη της αυτό-οργανωμένης ποδοσφαιρικής οικογένειας: οι ποδοσφαιριστές και  οι φίλοι του Απείθαρχου Ιωαννίνων 1312. Ένα απίστευτα ζεστό συναίσθημα  μας πλημμύρησε όταν είδαμε όλον αυτό τον νέο κόσμο, μέσα κι έξω από το χαλίκι. Ένα συναίσθημα που σίγουρα θύμιζε κάτι από Άγιο Παύλο, Ραιδεστό, Θέρμη, κάπου εκεί στα τέλη 2009…
Πανό πολιτικού περιεχομένου ενάντια στην εξουσία, αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές αλλά και στους απανταχού εξεγερμένους και κυρίως, ενάντια στους φασίστες και τους νεοναζί, κοσμούσαν ονειρικά τον περίβολο του υπερλουξ γηπέδου -δείγματος του αθλητικού πνεύματος της κωλοχώρας. Σουβλάκια και μπύρες(προσωπικό παράπονο: και κανα μανιτάρι την άλλη φορά, υπάρχουν και μη-κρεατοφάγοι σύντροφοι), μουσικές πανκ αλλά και γιαννιώτικες από τα ηχεία της μικροφωνικής, ζεσταματάκι για τους παίχτες, συνθήματα από την εξέδρα (υπήρχε οργανωμένος πυρήνας εγκάθετων αντιπροοδευτικάριων, ορμώμενων από γνωστή πόλη της β.Ελλάδας- που βέβαια στη συνέχεια γίναμε ένα).
Μετά, τα γνωστά ωραία: φωτογραφίες των παιχτών μπροστά στην εξέδρα με πανό και είσοδος στον αγωνιστικό χώρο υπό τους ήχους του «ζααααλίζοοομαι».

Kick off.

Το μαγικό ταξίδι του Απείθαρχου ξεκινά. Μακάρι να είναι ονειρεμένο.

Το Match Report:

Ο Αγώνας ισορροπημένος. Η Προ λίγο ζαλισμένη όντως από το ( τα; )ξίδι και λαβωμένη από απουσίες, δεν δικαιολογούσε τον τίτλο του φαβορί. Προσπάθειες να παιχτεί ορθολογικό ποδόσφαιρο πέσανε στο κενό, ή μάλλον τσακίστηκαν στα χαλίκια του Βελισαρίου.
Ο Απείθαρχος ψυχωμένος, αλλά στα όρια του fair play, τα έδινε όλα.
Κι εκεί που η Προ έδειχνε να βρίσκει λίγο ρυθμό κι έχασε μια-δυο καλές φάσεις, δέχτηκε ένα γκολ από κάθετη πάσα στο κέντρο της άμυνας και ιδανικό πλασέ του επιθετικού.

1-0   Οι Γιαννιώτες!

Συνέχεια στο ίδιο μοτίβο για τον αγώνα και μοιραία ήρθε το γκολ και από εμάς, με τον αρχηγό να κερδίζει απανωτές κόντρες ακόμη και από τον αντίπαλο τέρμα και να σκοράρει λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου. 1-1 ήταν το σκορ στην ανάπαυλα. Fair Enough.

Το δεύτερο μέρος βρήκε και τις δυο ομάδες με αρκετές αλλαγές στην σύνθεση (νταξ, εμείς 15 νοματαίοι ήμασταν). Το παιχνίδι έγινε πιο στρωτό και οι μπάλα κρατιόταν λίγο παραπάνω τα πόδια των παιχτών και όχι σε τυφλές μπαλιές στο πουθενά.

Σε αυτό το μέρος ήταν μάλλον καλύτερη η Προ και έτσι, κατάφερε να κάνει το 2-1 με απευθείας εκτέλεση φάουλ ενός αγαπημένου παιδιού της αντίπαλης εξέδρας. Οι εκδηλώσεις λατρείας στο πρόσωπό του άγγιξαν το μεταφυσικό.

Στην συνέχεια το παιχνίδι κύλισε αρκετά ομαλά, με κάποιες μικρές ευκαιρίες και για τις δυο ομάδες. Ο Απείθαρχος χρησιμοποίησε όλους τους παίχτες του (καμιά 25αρια) και κάπου προς το 80 η κούραση για τους φιλοξενούμενους έγινε εμφανής.

Έπιασε και η βροχή για πολύ λίγο αλλά ο διαιτητής δεν έλεγε να το σφυρίξει!

Τα τελευταία 5 λεπτά ήταν μια μαζική επίθεση του Απείθαρχου στην εστία της Προ και μια (όχι και τόσο μαζική) απόπειρα άμυνας από μεριάς μας.

Εκεί κάπου στα πολύ τελευταία φάνηκε ότι ο Τέρμας μας μπορεί και  να είχε δεχτεί φιλοδώρημα κατά την διάρκεια του ημιχρόνου. Αρκετές ύποπτες ενέργειες με σπρώχνουν προς αυτό το συμπέρασμα!

Κερδισμένο κόρνερ από τον Απείθαρχο, γνωστή αντίδραση της Προ στα στημένα, προσπάθεια μέσα στην περιοχή με το στέρνο και 2-2 στο 90φεύγα!
Πανζουρλισμός! Κερκίδα και παίχτες ένα! Και των δυο ομάδων βέβαια!

Τέλος του Αγώνα, όλοι χαρούμενοι.

Μετά τον αγώνα, λίγο μπιζμπιζέ έξω από το γήπεδο για μια μπυρίτσα ακόμη και στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Θεατράκι, δίπλα στην λίμνη.
Εκεί έγινε μια πολύ καλή κουβέντα, με τα παιδιά του Απείθαρχου να μας ρωτάνε για διάφορα θέματα, από το αγωνιστικό μέχρι το οργανωτικό. Μοιραστήκαμε εμπειρίες χρόνων μαζί τους, αλλά και κοινά όνειρα για αυτό-οργανωμένες αθλητικές δομές και κοινούς προβληματισμούς για τις αντιφάσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου, κυρίως του ερασιτεχνικού.

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε. Αλλά, όπως το έχουμε ζήσει κι εμείς, η αρχή είναι μαγική σε αυτό το ταξίδι. Κάθε αυτό-οργανωμένη ομάδα είναι μεν κομμάτι ενός ευρύτερου όλου, αλλά και ξεχωριστό πείραμα από μόνη της.

Μετά την κουβέντα είχε και πάρτι μέχρι την πρωινή καταιγίδα.

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και για αυτές τις υπέροχες στιγμές.

Καλή αρχή στους ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ του Απείθαρχου.
Θα είμαστε πάντα δίπλα σας.

Πειθαρχία τέλος/ζωή μαγική
Αλληλεγγύη-Αυτοοργάνωση-Αξιοπρέπεια