Ήτανε Σάββατο και το ημερολόγιο στον τοίχο έλεγε 27 Οκτώβρη του 2018. Είχε ξεχάσει βέβαια (το ημερολόγιο) να ενημερώσει για την αλλαγή της ώρας, και έτσι η νύχτα με τα κοράκια στην πόλη υπήρξε ατελείωτη. Ευκαιρίες βέβαια ψάχνουμε κ μεις για να την καθυστερήσουμε αυτή τη ρημάδα νύχτα. Ή μέρα. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη.
Ήτανε Κυριακή και το ημερολόγιο ακάθεκτο στον τοίχο του, έλεγε 28 Οκτώβρη του 2018. Το οποίο μας ενημέρωσε εν τέλει για την αλλαγή της ώρας, αλλά κάτι τα F-16 που σφυροκοπούσαν για να χαίρονται οι εθνικόφρονοι, κάτι η αυπνία, κάτι ο ήλιος που σε καίγε κάτι τις τέλος πάντων, χάσαμε την αίσθηση του χρόνου και βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε στην Τριανδρία πίνοντας μπύρες. Κυριακή γαρ και μεις πιστοί στο ραντεβού ανεβήκαμε την ανηφόρα. Μπουσουλώντας αλλά αυτό δεν έχει σημασία. (Μάνα τις κυριακές έχει γήπεδο να ξέρεις. Κάποιες φορές και Σάββατο αλλά για αυτό φταίει η Ε.Ψ.Μ, όχι εγώ)
Ήτανε και κάτι τύποι που μέσα σε όλα αυτά τα κάτι, πήρανε την ηρωική απόφαση να παίξουν με το τόπι τους. Ήρθανε και από άλλη πόλη λέει, μακρινή, για να παίξουνε στην Τριανδρία. Κάνανε χιλιόμετρα λέει! Μωρέ μπράβο κουράγια. Οι υπόλοιποι ακόμη χορεύαμε. Έναν περίεργο ρυθμό ΕΙΣΑΙ ΑΛΚΟΟΟΟΟΛΛΛΛ ΚΑΙ ΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΚΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛ ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΚΟΥΝΑΩ ΤΟ ΚΑΣΚΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛ
Και φάσεις γίνανε. Και γκολ μπήκανε. Και ένας Μέσι λέει έπαιζε. Και μία πολύχρωμη κοκκινομάλλα όπου μαζί με ένα ΑΣΤΕΡΙ σπάσανε τους σιχαμένους τους διαχωρισμούς. Μάλλον. Έτσι μας είπαν δηλαδή στο τέλος. Βέβαια, και δράκος να μας έλεγαν πως έπαιζε μαζί μας, θα τους πιστεύαμε. Τίποτα πλέον δε φαντάζει ακατόρθωτο τις Κυριακές.
Ήτανε Κυριακή 28 Οκτωβρίου του 2018. Ώρα: περασμένη αλλά αδιάφορο. Και λίγο ακόμη ρε σεις να κρατούσε. Και να μην βιάζονταν οι παγουράδες να μαζέψουνε νερό. Θα τους δίναμε εμείς. Και να μην ερχόταν Δευτέρα και φτου και απτην αρχή. ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΜΕ ΔΗΛΑΔΗ;; anyway..