αναδημοσίευση από το prooweb-fanzine

https://proowebfanzine.wordpress.com/2012/03/19/come-on-fella/

Come on Fella…

Σαββατο 18:11
White Hart Lane

Το πρωτο ημιχρονο βαδιζε στο τελος του. Απο εκει που καθομουν, πισω απο την εστια της Μπολτον, η μπαλα πηγαινει καπου στα δεξια μας. Για καποιο λογο τα βλεμματα μας γυρνανε προς το κεντρο του γηπεδου. Βλεπουμε εναν παικτη ξαπλωμενο και καποιους να φωναζουν τους γιατρους. Δεν ειναι η πρωτη φορα που κατι τετοιο συμβαινει σε ποδοσφαιρικο αγωνα. Και ομως, αξαφνα υπαρχει κατι στον αερα. Μερικοι θα κατσουν κατω. Οι υπολοιποι θα κοιταν, νιωθοντας οτι κατι δεν παει καλα. Για να κουκουλωσω την αγωνια μου θα σκεφτω ‘οτι ετσι κανουν εδω στην Αγγλια, οι γιατροι τρεχουν γρηγορα για οτιδηποτε συμβει, ξεκολλα δε τρεχει τιποτα’. Σε ελαχιστα δευτερολεπτα σα να ακουστηκε ενα υποκουφο α σε ολο το γηπεδο, ολος ο κοσμος σηκωθηκε και κανενας δεν τολμουσε να κοιταξει κανεναν διπλα του απο φοβο. Οι καρδιες του κοσμου σταματησαν. Οταν ειδαμε να δεινουν τεχνητη αναπνοη στον Muamba, ολο το γαμημενο γηπεδο βουρκωσε. Καποιοι αρχισαν να κλαινε, καποιοι εκρυβαν τα ματια τους. Κανενας μας δεν μπορουσε να κουνηθει. Για πρωτη φορα σκεφτουσουν οτι δεν ειναι καλο που περναει η ωρα και τιποτα δεν γινεται. Κανενας δεν μπορουσε να μιλησει. Καποια στιγμη, ο τυπος ακριβως δεξια μου φωναζει come on fella…come on και χειροκροτει. Πριν τελειωσει, αρκετοι χειροκροτουν μαζι του και ακουγονται διαφορα come on son, come on mate, απο διαφορες γωνιες του γηπεδου. Ο κοσμος αρχιζει σιγα σιγα να σιγοψιθυριζει με τους διπλανους τους. Που και που ξεσπαγε κανενα come on mate, come on mate pull through και ο κοσμος χειροκροταγε σαν να προσπαθουσε να δωσει δυναμη στον Fabrice. Οι οπαδοι της Bolton φωναζουν το ονομα του, FABRICE MUAMBA. Οσοι μπορουσαν να φωναξουν, φωναζουν μαζι. Οι υπολοιποι απλα δε μπορουσαμε να ανοιξουμε το στομα μας. Οι παικτες στο γηπεδο καποια στιγμη πιανουν τα κεφαλια τους, αλλοι εχουν κατσει κατω, μερικοι κλαινε. Ο κοσμος στις κερκιδες, παθαινει σοκ. Οσοι μπορουν να φωναξουν το ονομα του, το φωναζουν. FABRICE MUAMBA. Επικρατει ενα απιστευτο πραγμα στο γηπεδο. Νιωθεις ενα ‘βαθυ κενο’ να υπαρχει καπου εκει στο κεντρο που βρισκεται ξαπλωμενος ο Φαμπρις, οι γιατροι και οι παικτες. Κανενας τους δε μιλαει και ολοι να παρακολουθουν. Οι υπολοιποι στις κερκιδες, ολοι στην ιδια θεση, ολοι με τα βλεμματα καρφωμενα προς αυτους μπας και πιασουμε καμια κινηση. Τα στομαχια μας εχουν γινει κομπος και κανενας δεν μπορει να κουνηθει. Ειναι σαν να νιωθεις οτι ολοι στα κεφαλια τους λενε come on man, don’t do that, it is only a game. Οσο και εαν ακουγεται ξερα στα ελληνικα, η εννοια του ειναι βαθια συναισθηματικη. Το ονομα του θα ξανακουστει αρκετες φορες. Δεκα λεπτα. Τα ματια του κοσμου κοκκινα. Ελα ρε Φαμπρις, ειναι μονο ενας αγωνας ποδοσφαιρου.