Για να διαβάσατε την ανταπόκριση κλικ στο περισσότερα...
Κυριακή γιορτή και σχόλη να' ταν η βδομάδα όλη!
Όσες λέξεις κι αν γραφτούν γι αυτή την μαγική Κυριακή της Εκρηξάρας, δεν θα είναι αρκετές για να περιγράψουν την ομορφιά, την χαρά, το κάψιμο της οικογενειακής εκδρομής-μαραθωνίου που ζήσαμε (οι πιο πιστοί/τυχεροί στο ακέραιο, κάποιοι την μισή, κάποιοι το εν τρίτο). Βόλλευ-Μπάλα-Πάσκετ, 3 σε 1 και σαμπουάν και μαλακτικό και κοντίσιονερ.
Chapter One: Το βόλεϋ
Η τρέλα ξεκινάει το πρωινό της Κυριακής, με την Βάνα-Μάνα να εκτελεί χρέη αστυνόμου Μπέκα-ξυπνητηριού και την ομάδα βόλεϋ να φοράει τελικά τις στολές της και να παραλαμβάνει τις μπάλες της, just on time, στο κλειστό της Νεάπολης. Η ομαδάρα μας, ελέω απουσιών, άγχους και απειρίας ξεκίνησε μουδιασμένα στο πρώτο σετ, του οποίου το σκορ δεν (θέλουμε καν να) θυμόμαστε. Άνετα η Νεάπολη το 1-0. Στο δεύτερο, τα κορίτσια μας μπήκαν πιο δυναμικά, η κερκίδα δυνάμωσε, οι καφέδες καταναλώθηκαν και δείξαμε ένα αξιοπρεπέστατο πρόσωπο. Η Νεάπολη όμως ήταν και πάλι καλύτερη και έκανε το 2-0 με μια στιβαρή εμφάνιση. Στο τρίτο σετ, τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Οι κοριτσάρες βρήκαν ό,τι είχαν χάσει και ξεκίνησαν να παίζουν πετοσφαιρισάρα (ή βολεϋάρα, όπως θέλετε). Με την διαφορά να εκτοξεύεται κατά τα μισά του σετ από τους 5-6 άσους της Βενετίας, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε αν θα προλάβουμε το ποδόσφαιρο που ξεκινούσε στις 3, καθώς ένα κερδισμένο σετ ενδεχομένως να έβαζε φωτιά στον αγώνα! Κρίμα όμως, δεν το ζήσαμε. Οι πιτσιρίκες της Νεάπολης έβγαλαν τρομερές άμυνες και φέραν το σετ στον πόντο, και τελικά επικράτησαν λόγω μεγαλύτερης ψυχραιμίας και τύχης. 3-0. Δεν πειράζει κορίτσια, το επόμενο είναι δικό μας! Λίγες αγκαλιές, λίγα καλά λόγια από τους διοργανωτές για την ομάδα και την κερκίδα και γρήγορα στα οχήματα για τα Μετέωρα και τη μπάλα!
Chapter Two: Το ποδόσφαιρο
Το ματς αυτό μπορεί να κατηγοριοποιηθεί άνετα ως ένα από τα πιο καλτ αλλά και από τα πιο ζωντανά παιχνίδια που έχουμε παίξει ποτέ σαν ποδοσφαιρικό τμήμα. Το γήπεδο των Μετεώρων, πολύ όμορφο, με φυσικό χορτάρι μεγάλη κερκίδα, που ήταν γεμάτη, τόσο από Προοδευτικάριους, όσο και από οπαδούς των αντιπάλων. Οπαδούς? Ναι και θα το δούμε παρακάτω... Η Προο μπαίνει στο παιχνίδι με το κλασικό against modern football 4-4-2 (που έγινε γρήγορα 4-4-1-1). Κωστάκης (ο Ταρζάν του Περισσού) στα γκολπόστ. Στην άμυνα: σεντερμπακαίοι ο Χόλο με τον Σταύρο, αριστερά Μπέτας, δεξιά Κάτσε. Στα κεντρικά χαφ ο Κωστάκης (ΑδερφοςτουΜήτσου) με τον Ράπτη JR, στις πτέρυγες ο Άγγελος με τον Ράπτη SR και μπροστά ο Διονύσης με τον Σαβίνιο. Στην διάρκεια του αγώνα μπήκαν ως αλλαγές και οι Άλεξ Τσολάκης, Μιχαλιός και Χέλι.
Η Προο κάνει ένα καλούτσικο πρώτο δεκάλεπτο και προηγείται με τον Σταύρο, με όμορφο τελείωμα μέσα στην περιοχή, μετά από κόρνερ του Διονύση. Έπειτα, για ένα μισάωρο περίπου, σβήνουν οι μηχανές.. Το γήπεδο δεν μας ευνοεί (δεν έχουμε μάθει στα χορτάρια), οι αντίπαλοι είναι καλοί και καταφέρνουν να κάνουν το σκορ 2-1 μέχρι το ημίχρονο. Στο πρώτο γκολ, γεμάτη σέντρα και κεφαλιά μέσα από την περιοχή μας. Ταφ λακ. Στο δεύτερο, κακή εκτίμηση και ατυχία στην άμυνα, βγάζουν τε α τετ από το πουθενά το φορ των Μετεώρων.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει με την Προο να ανεβάζει σταδιακά ρυθμούς, αλλά και τα Μετέωρα να μην πέφτουν. Κάποιες καλές ευκαιρίες και για τις δυο ομάδες, αλλά η Εκρηξάρα είναι αυτή που κάνει το 2-2 με άψογη κεφαλιά του Ράπτη SR μετά από κόρνερ (πάλι) του Διονύση Τσιάρτα. Κακός χαμός και η κερκίδα παίρνει φωτιά που δεν έσβησε μέχρι και το 90'. Στην συνέχεια, οι γηπεδούχοι πιέζουν και προσπαθούν για το γκολ, αλλά το ίδιο κάνει και η Προο, η οποία τα καταφέρνει να πάρει κεφάλι-πώς αλλιώς?- με στημένο του Διονύση Φρατζέσκου, που ψάχνει σε πρώτο χρόνο τον Χόλο. Διώχνει ο τέρμας, ριμπάουντ ο Ράπτης SR και 2-3! Κι εκεί ξεκινάει το νταβαντούρι. Άμεσα, παίχτες, πάγκος και οπαδοί των Μετεώρων αφινιάζουν και ζητούν οφσάιντ (το βίντεο δεν τους δικαιώνει) από τον επόπτη, τον οποίον πηγαίνουν καροτσάκι μέχρι τα αποδυτήρια. Αντεγκλήσεις μεταξύ παιχτών και Κνιτών. Ο αγώνας διακόπτεται προσωρινά και οριστικά μετά από λίγη ώρα, με τον διαιτητή να αποβάλει όσους παίχτες παρεκτράπισαν και δίνει το παιχνίδι 0-3 στην Προο στα χαρτιά. Τι? Όχι? Oh wait άκυρο. Rewind. Ελλάδα είσαι δεν γίνονται αυτά. Αντίθετα λοιπόν με κάθε γνωστό κανονισμό του ποδοσφαίρου, ο κόραξ αποφασίζει την συνέχεια του αγώνα (τόσο το καλύτερο, κατά την γνώμη μας, ποτέ δεν τα χωνέψαμε αυτα τα τυπολατρικά), δεν παρατηρεί κανέναν ούτε με κίτρινη κάρτα και όλα μέλι-γάλα. Μάλιστα, για να δείξει ότι σωφρονίστηκε, δίνει ένα υπερ-ακραίο πέναλντι σε χέρι αμυντικού μας μετά από κόντρα της μπάλας σε μικρή απόσταση. Όχι, παίζουμε δηλαδής. Τί το περάσατε εδώ? Εδώ ειν' Βαλκάνια! Η θεία δίκη όμως έχει πολλά ποδάρια και ένα από αυτά ήταν μάλλον αυτό το κουτσό που εκτέλεσε το πέναλντι, το οποίο αποσόβησε ο Γκρόμπελααρ του Μπρεστ-Λιτόφσκ.. Ηδονή. Τελικό σκορ 2-3. Δεν μασάμε από τραμπουκισμούς και καραφλοκόρακες. Έκρηξη είσαι αφού. Τίποτα δεν τέλειωσε. Έχεις και πάσκετ να δεις. Έχεις πλερώσει και Μάτζικ Μπας. Και μιας και η Τούμπα είναι γνωστή περιοχή της ευρύτερης επαρχίας της Μακεδονίας, πρέπει να ταξιδέψεις και μέχρι τον Σταυρό (σχεδόν Χαλκιδικής).
Chapter Three: Πάσκετπολ
To Μάτζικ Μπας στα καλύτερά του. 35-40 τρελοί και όποιος δεν ήταν, έγινε. Χορωδίες-τραγωδίες. Λεμπέσης. Τι λέω? Ε, τί να λέω, ότι βλέπω λέω. Μια ώρα δρόμος, τα' δαμε όλα. Πριμαντόνες και αυγολέμονοι γίναμε. Φτάσαμε και με αρκετή καθυστέρηση στον Σταυρό. Ευτυχώς κάποιοι αμαξάτοι κάνανε ήδη κερκίδα, σε ένα άκρως γεμάτο από πιτσιρίκια και οικογένειες γήπεδο. Ωραίες εικόνες. Κάποιος που είπε κάτι για Ηρώδηδες και τα συναφή, θεωρείται ακραίος και απομονώνεται από το σύνολο. Κατά τα λοιπά, η Προο έπαιζε ήδη το 2ο δεκάλεπτο σε έναν αγώνα επιτομή του πασκετικού under. Η εύστοχη βολή ποτέ δεν ξαναματαφάνταζε πιο μακρινή ως έννοια. Ήμασταν σίγουρα καλύτεροι από τον αντίπαλο, απλά προσπαθούσαμε ταυτόχρονα να μην σπάσει και η παράδοση με τις παρατάσεις. Τελικά δεν τα καταφέραμε.. Κερδίσαμε στην κανονική διάρκεια. Ατυχία. Σοβαρά τώρα, 46-51 και μεγάλο διπλό σε μια καλή έδρα, απέναντι σε μια ομάδα με βλέψεις. Μπράβο στα παλικάρια μας. Κοιτάμε το κάθε ματς ξεχωριστά. Α, κάποιοι φάγανε και χοντογκ.
Επιστροφή με Μάτζικ Μπας. Έπος σε μικρότερη κλίμακα λόγω κόπωσης. Ξεθάψαμε κάτι παλιά συνθήματα με εκρηκτικά και Αγ. Φανούρηδες.
Φτάσαμε επιτέλους Σαλόνικα αργά το βράδυ. Γλυκιά κούραση. Όποιος το έχασε, υπάρχουν σχετικά βίντεο και πωλούνται μόνο σε επιλεγμένα καταστήματα. Πάντα τέτοια.
