Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας

Έκρηξη - I. Παπάφης: 3-3

4.10 μ.μ. Σάββατο πρώτο ΣΚ του Οκτώβρη στην Σαλονίκη.

Ώρα που η πόλη ησυχάζει. Κλειστά τα εμπορικά, κλειστά και τα περισσότερα στόρια των διαμερισμάτων,  μια και ο Σαλονικιός μετά  τα τσίπουρα και την μασαμπούκα, την θέλει την μεσημεριανή του σιέστα ...

Ώρα που ο σωστός και γνήσιος Προοδευτικάριος, μόλις έχει ξυπνήσει από την βραδυνοπαρασκευιάτικη κρεπάλη, έχει προλάβει να βγάλει την τσίμπλα από το μάτι, να βγάλει τον σκύλο βόλτα, να πιεί στα γρήγορα την πρώτη φραπεδιά , και κρατώντας στο χέρι την δεύτερη, οδεύει χαλαρά προς Τριανδρία μεριά...

Ώρα που οι παίχτες της Εκρηξάρας έχουν φτάσει στην Τριανδρία, για να αντιμετωπίσουν  τον "Ιωάνη Παπάφη" ομάδα "ευλογημένη" και δικτυωμένη με όλο το παπαδαριό της πόλης, η οποία φέρει  το όνομα ενός  ακόμα "εθνικού ευεργέτη".

Επειδή εγώ από μικρό παιδί, είχα μια έμφυτη αποστροφή και αντιπάθεια προς τους "εθνικούς ευεργέτας" χωρίς βέβαια τότε, λόγω ηλικίας, να μπορώ να κατανοήσω  τον λόγο, μίσησα αυτή την ομάδα μόλις πρωτάκουσα την ύπαρξη της και το όνομα της.

Για να διαβάσετε όλο το άρθρο κλικ στο "περισσότερα"

Αυτός ήταν και ο λόγος που πάντα σε προηγούμενες αναφορές μου, την αποκαλούσα με το προσωνύμιο " ο μισητός μου Παπάφης". Με την πάροδο των χρόνων και μετά από  από τις μεταξύ μας αναμετρήσεις, ο μισητός έγινε μισητότερος,  μετά  δε και από το τελευταίο  ματς του Σαββάτου κατάφερε να γίνει ΜΙΣΗΤΟΤΑΤΟΣ.   Εδώ εξαντλείται ο υπερθετικός βαθμός του "μισητός" και το μόνο που μπορεί να προστεθεί  προς ενίσχυση των λεγομένων μου είναι το "κωλοφαρδότατος" μισητότατος Παπάφης.

Ο χαρακτηρισμός δεν έχει να κάνει με την συμπεριφορά των παιχτών του, σε γενικές γραμμές πλην ορισμένων εξαιρέσεων, νορμάλ τους βρίσκω. Αλλά να... κάτι οι γλιτσιάρικες μορφές των παραγόντων της ομάδας με την χριστιανοταλιμπάν φάτσα, που μυρίζει εθνικισμό και θρησκευτικίλα, κάτι η γκαντεμιά η δικιά μας, κάτι η κωλοφαρδία η δικιά τους, έχει δημιουργήσει μια παράδοση που δένει την σούπα... αν με εννοείτε τι εννοώ...

Και για να έρθω και στα τεκταινόμενα εντός αγωνιστικού χώρου, θα πρέπει να πω ότι η ομάδα μπήκε δυναμικά, αγωνιστικά και επιθετικά, τους είχαμε για πολύ ώρα μονότερμα, οι οπαδοί του Παπάφη πάγωσαν και η κερκίδα της ΠΡΟ ξύπνησε από το πρώτο λεπτό του αγώνα. Μια κερκίδα που εκτός των άλλων είχε και V.I.P. προσωπικότητες όπως τον τέως Πρόεδρα, ο οποίος κατέφθασε με πτήση τσάρτερ από τας Αθήνας.

Όπως είναι φυσικό, όταν μια ομάδα αναρωτάται  εναγωνίως "που είναι η μπάλα"  κι η άλλη ομάδα την έχει πάρει "ρεζερβέ" και την έχει κατεβάσει  πρώτο τραπέζι πίστα, κάποια στιγμή θα μπει και το πολυπόθητο γκολ!!!!  Δεν το είδα αλλά το άκουσα... Δυστυχώς τα παιδιά μου αδυνατούν να κατανοήσουν ότι δικαιούμαι για ένα δίωρο την εβδομάδα να μην είμαι μάνα τους αλλά μόνο Προ  και για άλλη μια φορά με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν τον πόνο τους,  ενώ είμαι στο γήπεδο και για  άλλη μια φορά πήγα κάτω από την κερκίδα για να μπορώ να ακούσω και για άλλη μια φορά έχασα ένα ακόμα γκολ της ομαδάρας μας και για μια άλλη φορά είπα μέσα μου " άι σιχτίρ γαμώ την μάνα σας "

Ρωτώ εναγωνίως ποιός το έβαλε, κάποιοι λόγω της αντηλιάς δε είδανε, κάποιους δεν τους ενδιέφερε, αρκεί που μπήκε και κάποιοι είπαν ότι ήταν ο  Άγγελος. Ελπίζω τελικά αυτός να ήταν ο σκόρερ και να μην αδικώ κανέναν, αλλιώς διορθώστε με,  διότι ως γνωστόν αλάθητος μόνο ο LEMMY ο Θεός.

Κι εκεί που ο Παπάφης ήταν ψιλοεξαφανισμένος , από το πουθενά κι από μια φάση που δεν την έλεγες ακριβώς και "φάση", ήρθε η ισοφάριση. Κι ενώ όλοι το εκ λάβαμε ως ένα τυχαίο γεγονός και ευκόλως αναστρέψιμο μας έβαλαν και το δεύτερο... Αλλά ΠΡΟ είσαι δεν μασάς, συνεχίζεις απτόητα και τραγουδάς!!!

Και  τελικά επήλθε η ισοφάριση!!!! κάπως ανορθόδοξα μεν,  διότι το γκολ μάλλον το πήρε η κερκίδα... Ο επόπτης σήκωσε οφσάιντ, η κερκίδα ούρλιαζε, ο ρέφερης προβληματίστηκε, τελικά μας το δωσε, ο Παπάφης διαμαρτυρήθηκε, οι κάρτες μοιράστηκαν απλόχερα και άντε γειά...

Επίσης μην με ρωτάτε ποιός το έβαλε... κανείς δεν είδε, κανείς δεν ξέρει... ένα μωβ μπουλούκι στο αντίπαλο τέρμα, ο γαμημένος ήλιος κατάματα και που είδαμε την μπάλα στα δίχτυα πολύ είναι και φτάνει... 

Μετά ήρθε η ώρα της αλλαγής, μπήκε ο "Τίμος τσουνάμι παστέλι με σουσάμι" για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι και κάρφωσε το τρίτο όχι  γκολάκι  αλλά ΓΚΟΛΑΡΑΑΑΑ, μετά από πάσα του Νικηφόρου. Τώρα αν ο Νικηφόρος δεν έκανε την συγκεκριμένη πάσα και ενθυμούμαι λάθος, διότι είμαι και σε μια ηλικία που το αλτσχάιμερ θερίζει, δεν έχει καμία σημασία διότι ούτως ή άλλως ο Νικηφόρος έκανε πολλές άλλες εκπληκτικές πάσες σε όλο το παιγνίδι.

Κι εκεί που λέγαμε δικό μας είναι το παιχνίδι, το ' χουμε... κι εκεί που είχαμε καταφέρει να βγει επιτέλους έξω ο Σταμάτης που έπαιζε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο με πρήξιμο- εξόγκωμα στο  μπούτι σε μέγεθος πεπονιού (μικρού μεν αλλά πεπονιού δε...), κι εκεί που φαίνονταν ότι το ματς ήταν τελειωμένη υπόθεση, σε μια χαζοσέντρα  (γιατί για σουτ δεν μου φάνηκε) ο μισητότατος Παπάφης δυστυχώς μας ισοφάρισε.

Ο πάγος από το μπούτι του Σταμάτη εκτοξεύτηκε μες το πλαστικό χορτάρι, δημιουργώντας ένα εικαστικό αποτέλεσμα  και μια νέα μορφή τέχνης την "teren art", το  plexiglass από το πλάι του πάγκου διαλύθηκε  (bahalo art...) και όλα αυτά για να μην αναγκαστούν κάποιοι να ζητήσουν συγγνώμη από τον Ιάσωνα  (το τελευταίο δεν θα το επεξηγήσω, όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν...)

Δεν στεναχωρήθηκα που μας ισοφάρισαν ενώ ήμασταν πολύ καλύτεροι, δεν στεναχωρήθηκα για τους δύο βαθμούς που χάσαμε, αλλά στεναχωρήθηκα γιατί στεναχωρήθηκε πολύ ο Τσίου και δεν θέλω κανένα σχόλιο επ' αυτού, μάνα είμαι και με ότι θέλω στεναχωριέμαι...

Μ' αυτά και μ' αυτά άρχιζε να δύει ο ήλιος στην Τριανδρία, καιρός του ήτανε, γιατί μας είχε τυφλώσει τα μάτια ο μαλάκας και οι Προοδευτικάριοι αποχώρησαν με μια πικρόγλυκη ανάμνηση ενός ματς που ούτως ή άλλως θα γραφτεί στην ιστορία της ομάδας με τίτλο "Γιατί και πάλι με τον Παπάφη..." , που ούτως ή άλλως μας σιγοψιθυρίζει στ' αυτιά:  "ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΦΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ"

"Κι όσο ή Άλφα όλο πλησιάζει, θα σ' αγαπώ ακόμα πιο τρελά..."